7 مشخصه مهم یک پردازنده

اگر قصد خرید یک سیستم جدید را دارید، باید اطمینان حاصل کنید که بهترین پردازنده را با توجه به بودجه خود انتخاب کرده اید. نکته ای که انتخاب یک پردازنده خوب را دشوار می‌کند، مشخصات و اصطلاحات پیچیده و گیج‌کننده آن پردازنده می‌باشد. با این حال، با کمی مطالعه در مورد رایج ترین مشخصات CPU، ایده خوبی در مورد نحوه انتخاب بهترین پردازنده برای سیستم خود خواهید داشت.

 در این مقاله می خواهیم به بررسی هفت مشخصات و ویژگی مهم پردازنده بپردازیم. هر اصطلاح برای درک و دانستن پردازنده مناسب، مهم می‌باشد.

در این مقاله می خوانید:

1. فناوری چند هسته ای

فناوری چند هسته ای می تواند بهترین پیشرفت در اوایل تاریخ پردازنده ها باشد. اما این سوال پیش بیاید فناوری چند هسته ای دقیقا چیست؟ برای فهمیدن این موضوع، ابتدا باید درک کنید که یک پردازنده میکرو تنها قادر است هر بار یک کار (task)  را انجام دهد. بنابراین، فناوری چند هسته ای توانایی قرار دادن چندین پردازنده کوچک (که به آنها هسته می گویند) روی یک تراشه پردازشی واحد است. با انجام این کار، یک CPU چند هسته ای مجاز است دو کار را هم‌زمان با هم انجام دهد، به جای اینکه مجبور باشد یک کار را در یک زمان پردازش کند. این ویژگی به طور قابل توجهی عملکرد پردازنده را افزایش می‌دهد.

2. سوکت های پردازنده

با پیشرفت فناوری پردازش، دو تولید کننده اصلی CPU  (اینتل و AMD) به طور مداوم سری جدید CPU را ارائه می دهند. با ارائه هر سری جدیدتر، شاهد معماری جدیدتر و پیشرفته تری هستیم که توانایی ارائه عملکرد بیشتر را دارد. اینتل و AMD معمولاً روی چندین سری CPU به طور همزمان کار می‌کنند. هر دو، تولید کننده پردازنده های اصلی و همچنین پردازنده های سرور محور خود را دارند. در کنار پردازنده های سری مختلف، سوکت‌های مختلفی نیز وجود دارد.

 سوکت سی پی یو جایی است که پردازنده روی مادربرد نصب می‌شود. برخی از پردازنده های سری‌های جدید، می‌توانند از همان سوکت استفاده کنند. از طرف دیگر، برخی از سری پردازنده ها وقتی به معماری جدیدتری ارتقا می‌یابند از سوکت های جدید استفاده می‌کنند. مطابقت پردازنده مرکزی با مادربردی که دارای سوکت مناسب است، بسیار مهم می‌باشد.

اگر مادربرد سیستم شما دارای سوکتی باشد که با پردازنده مرکزی شما سازگار نیست، باید آن را با مدل جدیدتر جایگزین کنید زیرا قابلیت کار کردن با یکدیگر را نخواهند داشت. بنابراین، اصلی‌ترین چیزی که باید در مورد انواع سری و پردازنده های CPU بدانید این است که باید ترکیبی از پردازنده و مادربرد را پیدا کنید که دارای سوکت‌های سازگار باشند.

3. تراشه های مادربرد

همانطور که باید بدانید پردازنده مورد نظر شما با چه سوکتی سازگاری دارد، باید به چیپست های مختلف مادربردی که برای سوکت CPU شما مناسب است، نیز توجه داشته باشید. برای مثال، مادربردهای چیپست  "X" از نوع "سنگین‌" هستند، دارای ویژگی‌ها و  پورت‌های بیشتری هستند و برای کاربرانی که می‌خواهند اورکلاک سنگین بر روی پردازنده های خود انجام دهند، اختصاص دارد. بنابراین، انتخاب چیپست مناسب برای پردازنده شما به آنچه شما از سیستم می‌خواهید، برمی‌گردد.

به عنوان مثال، اگر می‌خواهید اورکلاک انجام دهید، باید یک پردازنده مرکزی با قابلیت اورکلاک و هم‌چنین یک چیپست مادربرد با قابلیت اورکلاکینگ دریافت کنید. منطقی نیست که پردازنده ای را که می تواند اورکلاک شود، را با چیپست مادربردی که امکان اورکلاک ندارد، جفت کنید!! از طرف دیگر، اگر نمی‌خواهید اورکلاک کنید، می‌توانید یک CPU قفل شده (یعنی مناسب اورکلاک نیست) دریافت کنید و آن را با یک مادربرد مقرون به صرفه که برای اورکلاک نمی‌باشد، جفت کنید.

4. فرکانس عملیاتی

فرکانس عملیاتی که به آن فرکانس عملکرد CPU یا نرخ کلاک نیز گفته می‌شود و واحد اندازه گیری آن هرتز می باشد. فرکانس عملیاتی فرکانسی است که در آن ارتباطات با کل پهنای باند اشغال شده توسط سیگنال حامل با مدولاسیون ساخته می‌شوند. فرکانس عملکرد یک پردازنده به این معنی است که چقدر سریع می‌تواند یک چرخه کار را به اتمام برساند. هرچه فرکانس بالاتر باشد، سریعتر می‌تواند یک چرخه کار را به اتمام برساند.

فرکانس عملیاتی بالاتر با عملکرد بیشتر برابر نیست!!

علت این امر این است که پردازنده ها در هر چرخه ساعت تعداد مشخصی دستورالعمل دارند که می توانند پردازش کنند. به عنوان مثال ، اگر یک پردازنده بتواند یک میلیون دستور را در هر چرخه ساعت تکمیل کند و هر چرخه ساعت دارای فرکانس 4.0 گیگاهرتز باشد، در مقایسه با عملکرد یک  CPU که با سرعت 3.7 گیگاهرتز در حال تکمیل دو میلیون دستور در هر چرخه ساعت است، عملکرد خوبی نخواهد داشت. در نهایت ، شما باید بدنبال پردازنده ‌ای باشید که بیشترین هسته، بالاترین فرکانس و بیشترین دستورالعمل را در هر چرخه ساعت با توجه به بودجه شما به ارمغان بیاورد.

5. تکنولوژی Hyper Threading

Hyper threading یکی دیگر از فناوری های خاص اینتل است که به پردازنده ها امکان می‌دهد در برخی از کارهای پردازنده کارآیی بیشتری داشته باشند. اساساً، این فناوری به CPU اجازه می‌دهد تا هم‌زمان روی دو موضوع مختلف کار کند. برخلاف فن آوری هسته ای، hyperthreading پردازنده میکرو را قادر نمی‌سازد چندین کار را هم‌زمان انجام دهد. در عوض، به پردازنده اجازه می‌دهد تا هم‌زمان روی دو چیز متفاوت کار کند.

Hyper threading در حال حاضر به طور کامل در بازی ها استفاده نمی‌شود، اما با تولید بازی‌های نسل بعدی همه چیز  می‌تواند تغییر کند. بنابراین، اگر به دنبال پردازنده جدید بازی هستید، Hyperthreading قابل تأمل می‌باشد، با این وجود در حال حاضر این فناوری، یک ویژگی ضروری نمی‌باشد.

6. حافظه پنهان یا Cache

از نظر ذخیره‌سازی کامپیوتر، سه نوع مختلف حافظه ذخیره‌سازی وجود دارد. اولین نوع ذخیره‌سازی، هارد‌ دیسک یا درایو می‌باشد. هر دوی این گزینه ها فضای ذخیره‌سازی دائمی بزرگی را فراهم می‌کنند، اما نست به دو نوع ذخیره سازی دیگر، از سرعت کمتری برخوردار می باشند.

نوع دوم حافظه، حافظه دسترسی تصادفی یا RAM شما می‌باشد. حافظه دسترسی تصادفی فضای ذخیره سازی را به اندازه هارد دیسک یا درایو شما فراهم نمی کند و اطلاعات روی حافظه RAM فقط به صورت موقتی قرار می گیرد،اما داده ها و اطلاعات حافظه رم شما نه تنها به آنچه در زمان استفاده از کامپیوتر خود انجام می دهید بسیار مرتبط است ، بلکه می تواند بسیار سریعتر از داده های هارد دیسک یا اس اس دی شما بازیابی شود.

سرانجام ، سومین نوع ذخیره‌سازی، حافظه پنهان می‌باشد. حافظه پنهان (Cache)، حافظه داخلی پردازنده شما است. حافظه پنهان مانند RAM است، اما دسترسی سریعتری دارد، زیرا مستقیماً روی پردازنده شما قرار گرفته است. در حالی که در مقایسه با RAM و هارد دیسک شما فقط قسمت کمی از فضای ذخیره سازی را ارائه می‌دهد، سرعت آن بسیار سریع می‌باشد و برای مهمترین داده ها نسبت به وظایفی که در کامپیوتر انجام می‌دهید، استفاده می‌شود. بنابراین، هرچه حافظه نهان پردازنده شما بیشتر باشد، در مجموع عملکرد بهتری خواهد داشت.

7. توان مصرفی

Thermal Design Power یا TDP، اندازه گیری میانگین حداکثر توان یک پردازنده می‌باشد که می‌تواند هنگام اجرای نرم افزار اتلاف کند و واحد آن نیز وات (Watt) می باشد. اساساً، این شاخصی نشان دهنده کیفیت سیستم خنک‌کننده ای است که شما برای خنک نگه داشتن CPU خود در دمای قابل قبول نیاز دارید. در واقع، هرچه TDP پردازنده کمتر باشد، برای کار در سطوح دمایی قابل قبول، به خنک کننده کمتری نیاز خواهد بود. هرچه TDP پردازنده بالاتر باشد، به خنک کننده قوی تری نیز احتیاج خواهد داشت.

• سوالات خود را در ارتباط با این مقاله از ما بپرسید.
• نظرات خود را با ما به اشتراک بگذارید.
• با نظرات خود به ما در بهتر شدن مقالات کمک کنید.

• منبع مطالعاتی

اشتراک گذاری در telegram اشتراک گذاری در whatsapp اشتراک گذاری در email